Hepimiz eşitiz ve hepimiz çok önemliyiz. Nasıl ki dünyada tek küçük canlının bile yaşaması önemli ve gerekliyse, boşuna olmadıysa, bizlerde boşuna olmamışızdır ve kimseyi kendimizden daha aşağı ve önemsiz görmeye hakkımız yoktur…

Etrafımızda yaşayan canlılara baktığımızda, hepsi kendi çapında bir şeylerle uğraşıyorlar, var olmaya çalışıyorlar. Hepsi birbirinin yaşamlarına müdahale etmeden, tam tersine  birbirlerini destekleyerek, uyum içinde bağlantıdalar. Çünkü içgüdüsel olarak, hepsi birbiriyle eşit ve önemli olduğunun farkında. Hiçbir canlı en küçüğü bile diğerinden üstün değil. Zararlı zararsız fark etmiyor. Doğada yaşamasına karar ve izin verilmişse bunun bir sebebi vardır mantığı hüküm sürüyor.

Biz insanlar da bunu, kendi yaşam alanlarımızda uygularsak, hiç kimsenin boşuna var olmadığını, mutlaka sistemde bir yeri olduğunu, kafamızda ve kalbimizde oturtup kavrayabilirsek, çok daha dengeli, huzurlu bir ortam kurabiliriz. Çocuklarımız güvenli alanlarda yetiştiklerinde, geleceğimiz çok daha düzenli ve mutluluk dolu olabilir. Çıkar gütmeyen, bencil düşünmeyen, empati yapabilen, herkesin aynı duyguları paylaştığı, dostça kurulan bağlar çok daha sağlam olacaktır. Hep birlikte, aynı düşüncelerle yolumuzda ilerlersek, aynı duygulara sahip insanlarla bir araya gelip, ilişkilerimizi sağlamlaştırabilirsek, çocuklarımıza sevgi, güven, huzur dolu, korkusuzca rahat yaşayabilecekleri bir dünya bırakabiliriz…

Hepimizin aynı arzuda birleşmesi dileğiyle…