Yazın çok sıcak günleriydi, bütün bir ova yanıyordu sanki. Yukarılarda, yüksek tepenin üzerindeki, yüce bir ağacın altında oturmuş on kişi, kendi aralarında konuşuyorlardı. Bu ağacın altından geçen kaynak suyunu, nasıl ovadaki insanlara ulaştıracaklarını. Bu gerçekten zor bir işti, ama bu işe isteyerek başlamışlardı. Onlar ovanın çevre köylerinden, isteyerek gelen gönüllülerdi ve kimse kendilerini zorlamamıştı. Üstelik, bu iş karşılığında bir ödül de vaad edilmemişti. Sadece tek bir amaçları vardı, bu kaynağın suyunu diğer insanlara ulaştırmak.

İnsanlar  bunun için aralarında ne yapabiliriz, nasıl yapabiliriz diye konuşuyorlarken aralarından birisi, dedi ki:”Bu suyu ulaştırmamız için bir kanal açmamız lazım.Böylece suyu insanlara kadar ulaştırabiliriz.” Diğer köylüler de arkadaşlarının bu fikrine katıldılar ve başladılar çalışmaya…

Artık,yüce bir amaçları vardı buda mutluluk ve güç veriyordu onlara.Şunu düşünüyorlardı,bu güzel kaynaktaki su, köye ve insanlara ulaştığında, yeni bir başlangıçları ve yeni bir dünyaları olacaktı. Ve bu yeni dünyalarında,yemyeşil doğayla uyumlu,huzurlu ve mutlu yaşayacaklardı…