Koronavirüs hayatlarımızı 180 derece değiştirdi ama kesinlikle onun sayesinde, yaşama, doğru bir şekilde bakmayı öğreniyoruz. Hayatın anlamı, sabahtan akşama kadar koşmakla, farklı işler çevresinde dönmekle ve tüm egoist arzularımızı ve eğilimlerimizi yerine getirmek için çabalamakla ilgili değildir.

Bizler,yaşamın özüne ve amacına ulaşabilirsek,doyum elde etmemiz mümkün olabilir ve bu bizim için ana amaç olmalıdır.Bu nedenle, hayata karşı tutumumuz, her şeyden önce, hedeflerimizin bizi, nereye götürdüğünü, keşfetmek istediğimiz ölçüde şekil almalıdır.

Pandemi sırasında, olumsuzluklardan kurtulmak ve hayata olumlu bakmak nasıl mümkün olabilir? Eğer insan, doğanın kendisi için ne hazırladığını anlayabilirse, insanlığın çok olumlu ve umut verici bir bakış açısıyla karşı karşıya olduğunu da kavrayabilir.

Ya da tam tersine, doğa ile mutabık kalamazsak acı çekmemiz kaçınılmaz olacaktır.Ve doğa, bize hayatla nasıl doğru bir şekilde ilişki kuracağımızı öğretecektir..

Bizler olgunluğa ulaşmış, yetişkinler olarak yeni bir yaşam dönemine giriyoruz.Hayatımızın bu döneminde,ilişkilerimizi gözden geçirerek kurmalıyız, böylece asıl önemli olanın, zengin olma, farklı işletmeler açma, sürekli biri ikiye katlama ve dünya çapında uçma isteği doğrultusunda olmaması gerektiğini anlamalıyız.Bütün bunlar mümkün ama asıl mesele, bizim bütün bunları ne için yaptığımızı biliyor olmamızdır.

Yaşamın özünün ,kendimiz için dünya üzerinde yeni, biliçli bir insanlık inşa etmek olan, asıl amacına nasıl ulaşacağımızı öğrenmeliyiz. Ve çocuklar gibi oynadığımız, birbirimizle sürekli yarıştığımız eski formda kalarak değil, tam tersine birbirimizi, anlamla dolu başka bir mükemmel ve iyilik dolu yaşama giriş olarak algılamak için, kendimizi ve hayatlarımızı ciddiye alma formunda.

İnsanlık olarak çok büyüdük ve artık gerçek bir yetişkin gibi davranmak zorundayız; Koronavirüs bizden böyle bir davranış talep etmektedir. Hayatımızı daha ciddiye almak için, başımıza gelen bu tür durumları,bir çağrı olarak  görmeliyiz ve dağılmak yerine birbirimizle kenetlenerek, içsel bağ kurmalıyız. Ve kendimiz için istediğimizi,karşımızdaki birey için de istemeliyiz.Bugün bizim için hayatın amacı,sonunda başkalarının zarar göreceğini bile bile, yine de kendimizi düşünmek ise, yarın bu durumu değiştirmek zorunda kalacağız.Birlikte barış içerisinde,huzurla yaşayabileceğimiz yeni bir amaç keşfedeceğiz ve o yolda ilerleyeceğiz.