Dalgalı bir günde denizin kenarında oturmuş, on arkadaş kendi aralarında konuşuyorlardı.

İçlerinden biri, denizin getirdiği yosun, plastik ve çeşitli çer çöpe bakarak dedi ki: “Deniz de kendini temizliyor, ona gelen tüm kaynakları alıp içinde ayrıştırıyor, yok edemediğini de geri iade ediyor. Bütün bir sistem böyle çalışıyor, burada da aynı hesap var, aynısı toplum için de geçerli. Toplumu da bir deniz olarak düşünürsek toplumun içinde yaşanan tüm koşullar, ona gelen tüm kötülükler onun bu arıtmayı yapması için verilen koşullar. Bunların görülüp düzeltilmesi ve bunun devamlı yapılması gerekiyor. Bunun için de ilk önce on kişinin kendi aralarında bu doğanın onlara gösterdiği kendini arıtmanın, yani sadece kendini düşünmenin dışında toplumun ihtiyaçlarını düşünüp bunları doğadan nasıl talep edebiliriz koşulunda çalışması ile olur.” derken bir dalganın onu ıslatması ile denize baktı: “Doğa bizim adam olmamızı istiyor ve her gün uyarıyor.” dedi.